18 augustus 1967 - 18 augustus 2007

Vier decennia geleden geboren op de Zaanse klei, maar sinds anderhalf jaar
met het hele gezin in tropisch Singapore. In veertig jaar gebeurt er van alles
en ontmoet je heel veel mensen in uiteenlopende omstandigheden. Op dit blog bijdragen
van een flink aantal van die mensen, met verhalen
uit een ver of minder ver verleden.
En natuurlijk met de allerbeste wensen voor de komende veertig jaar!

zaterdag 18 augustus 2007

Van Ditte

Lieve Ewout,
“Waar ben je toch de hele tijd mee bezig?” vroeg je me gistermorgen nog, lichtelijk geïrriteerd. Nou, hier dus mee.
Om de grandioze 40e verjaardag die jij mij hebt bezorgd te evenaren, zo niet te overtreffen!, heb ik iets voor jou willen maken. Maar dan wel iets, waar niet alleen onze 'NBF's' in Singapore maar ook al die mensen die vandaag op afstand het glas op jou heffen, aan bij konden dragen. Dus voor het vullen van deze site heb ik hun hulp ingeroepen. En wat heeft dat niet opgeleverd!

Het is hartverwarmend om te zien van hoeveel mensen er hebben gereageerd op mijn verzoek om iets voor jou uit hun geheugen op te diepen. De meest uiteenlopende verhalen en herinneringen worden hier naast elkaar gelegd en vormen zo een beeld van jouw leven van de afgelopen veertig jaar. In die periode heb je al deze mensen ontmoet en hebben jullie levens elkaar geraakt. Dat dit voor al deze mensen ook iets betekent, blijkt uit de bijdragen die zij allen hebben ingezonden.
Voor mij bevestigt dat de wijze waarop jij in het leven staat: aimabel, hulpvaardig, belangstellend en geestig.
Je bent een mooi en goed mens en ik ben blij en trots dat ik
naast jou sta. Van harte gefeliciteerd en een hele fijne verjaardag!
Liefs,
Ditte

PS Hou me ten goede: we gaan NOOIT naar Palmizana!

PPS Voor de niet internet-veteranen onder ons: er zijn verscheidene 'doorklik-momenten' op de site. Klik op de grijze lettertjes (zoals 'Palmizana' hier net boven) en je komt er vanzelf!
En: afbeeldingen kun je vergroten door er op te klikken.

Van Machiel en Pien





18 augustus 2007,
Zuiderwoude

Van Gwen en Simeon

Lieve Ewout,

Van harte gefeliciteerd met je 40e verjaardag!
Wat ben je toch een leuke man.
Ik ken je natuurlijk via Gwen en Ditte, maar ik kan me altijd nog herinneren dat we elkaar ontmoetten in de hal van het Jongeren Opvang Centrum. Ik als advocaat, jij als docent. Jij maakte dan altijd een stevige, oprechte indruk op mij.
Ook heb ik erg genoten van het feit dat je zo goed kan koken en dat je daar zo avontuurlijk in bent. Ik kan me ook herinneren dat jij uit Portugal kwam met een tas vol met rare worstjes en schimmelkaasjes. Dat vond ik toen bijzonder omdat ik in een zelfde situatie dan toch altijd uitkom op dezelfde keuzes. Ik koop dan de worst die ze ook bij Albert Heijn hebben.

Tijdens het stappen in Singapore hadden we een goed gesprek. Jij kan heel goed over je gevoel praten. Je blijft dicht bij je kern zodat praten over moeilijke onderwerpen nooit onveilig voelt. Ik vond het ontzettend fijn om iets van jullie leven in S’pore mee te mogen maken en ik wens jou in de komende 40 jaar veel geluk en wijsheid toe.

Simeon

Lieve Ewout,

En van mij ook van harte gefeliciteerd!! 40 worden; ik vond het wel een opluchting dat het eindelijk zover was. Veel over gedacht en gepraat, maar er blijkt niet veel te veranderen. Of zou het leven nu pas echt beginnen? Ik vond het echt heel gezellig bij jullie; jullie zijn ook zo gastvrij.
Het was fijn om ook die eerste twee nachten al bij jullie te logeren.
Ver weg van huis, maar toch nog even op een vertrouwde plek.
Niet alleen voor ons, maar ook voor de kinderen.
Ik herinner me ook een heel gezellig (en culinair) weekendje met jullie in Friesland. En Kolonisten spelen onder het genot van een paar rondjes dim sums! Die vielen zo goed in de smaak dat we ze nu vaak zelf serveren. Thanksgiving diner, laatste avondmaal in Singapore…..
Jullie zijn gewoon een fijn stel samen.
Ik wens jou nog vele gezonde en goede jaren toe, samen met Ditte.
En met je drie spruiten natuurlijk.

Liefs,
Gwen

Amsterdam

Van Marielle en Marc

Ewout,
Hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag!
Een heel fijn lekker lang verrassingsvol en vrolijk weekend gewenst!
Veel liefs van Marc en Marielle

vrijdag 17 augustus 2007

Van Sam Maanicus


Lieve jarige Peter Ewout,

Het is lang geleden dat wij elkaar nog gezien hebben maar ik ben altijd heel blij als jij mij brieven stuurt uit de plaatsen waar jullie allemaal naartoe gaan. Ik zou ook graag eens bij jullie op bezoek komen. Ik ben inmiddels al 5 jaar en kan al bijna zwemmen en dit jaar ga ik alweer naar de laatste klas van de kleuterschool. Deze zomer ben ik met papa en mama naar Turkije geweest, een land dat jij volgens papa heel goed kent. Het staat er vol met Moskeeën en Minaretten en beelden van een zekere Ata Turk…. Papa zei dat jij me nog wel eens zou vertellen over die meneer zijn bekende toespraak. Hierbij stuur ik je een foto van mijn dappere avontuur in Turkije: zwemmen op de rug van een dolfijn!!!
Ik wens je nog een hele fijne verjaardag,

Veertig dikke zoenen van Sam
Brussel

Van Benjamin Herman

(...)
Ben net van vakantie terug. Ik heb een erg leuk filmpje van de lagere school dat we samen aan het optreden zijn. Ewout speelt bas, Jonathan gitaar en ik drums. Het staat op VHS maar ik kan er zelf nu niks mee. Jonathan kan het omzetten maar niet op zo'n korte termijn. Wil je Ewout van harte feliciteren van me en de dvd komt een andere keer in de post.
Bij deze een fantastische dag toegewenst.
Hartelijke groet,

Benjamin Herman

Van Roemer




liewe papa,
ik mis jou hel erg als ju wegaat. ik vind het hel erg leuk als ju me om hoog gojt (in het zwembad) so dat ik de vlaggen an kan rakun.
Roemer




Van Peter J. Schwartz

MY TRAVELS WITH EWOUT
by Peter J. Schwartz

illustrated with such pictures as aren’t stored in boxes somewhere.

It all began at Kibbutz Afikim, in the Jordan Valley, in the summer of 1986. I was there because a friend in New York had volunteered at a kibbutz the summer before and had ended up with a Swedish girlfriend. I wasn’t that lucky, but I did meet Ewout, which was luck of a different kind. We were friendly on the kibbutz, but what led to our lasting friendship was the decision to take off for Egypt together. We took a bus from Tel Aviv through the Sinai to Cairo, and spent twelve days in Egypt. Tel Aviv: the goulash place where I first understood that if you insisted you weren’t hungry, it didn’t mean that you wouldn’t eat half my food as well. Cairo: The Lotus Hotel, 12 Talat Harb Street. Great wallpaper, central location. Dusty streets, crazy traffic, hot as hell, intestinal chaos, so many people and everyone’s uncle had something to sell. The Cairo Museum, tea houses, hookahs, souks, the mosque of Mohammed Ali, on horse round the pyramids; our inadvertent visit to a slum outside the center with a self-appointed ten-year-old guide, where we were stupid enough to argue about the name of the country next door, then accompany him to a street fair with a shooting gallery, where I worried he’d turn the gun on us. Then a plane to Luxor, which was just too fucking hot. Early by donkey with one Mohammed to the Valley of the Kings – temples, tombs, Ozymandias, children selling things, then afternoons in the hotel room, with air conditioning. After which, Alexandria: French tea houses and the beach. On the advice of Let’s Go, we knocked on the door of the Patriarchate for permission to stay in one of the Coptic monasteries in the Syrian desert. When we got to Wadi al-Natrun, the cab driver took us to the wrong one (St. Bishoi) because it was closer. Father Sidrak was nice and let us stay anyway, in sleeping quarters with two young Copts considering the novitiate; you chatted with the sane one, I got the religious nut. Evening meal of mallow soup, coarse bread, marmalade and beans (fast day). Mass in the morning, then back to Cairo, where we splurged for an Italian dinner at the Hilton (at least it wasn’t falafel). Bus back to Tel Aviv, then to Amsterdam on separate flights. In Zaandam I acquired a second set of parents, Henk & Anneke. I’d decided to visit Poland, but was very nervous about it. They calmed me down and made me feel at home, you showed me around your life in the Zaanstreek, I went to Poland and came back. End of first summer.

That Christmas you visited me in the States. We visited Washington together, and attended a New Year’s party in New York, where I tested your priorities by distracting you from the conquest of an attractive yet impossibly stupid young lady from (the state of) Georgia by getting filthy drunk, attacking the piano and puking in the punch bowl. Friendship won: you took me home.

Second summer together (1987): By train from Amsterdam to Istanbul and back: Amsterdam, Munich, Vienna, Budapest, Lake Balaton, Belgrade, Bar in Montenegro (the trains to Dubrovnik and Split were full), Belgrade again, Istabul via Bulgaria, Corfu, Rome via Bari, Amsterdam via (breakfast in) Basel. I was mostly in an unbearably bad mood, for postadolescent reasons plus something had gone wrong with my contact lenses and I couldn’t see very well, but you were mostly patient with me. Highlight: the train ride from Belgrade to Istanbul. We hadn’t been able to reserve seats the night before, as inflation was so high that the company didn’t want to sell tickets until the day of; when we arrived at the station, there were no couchettes left, which was a worry, as the ride was supposed to take 24 hours. We reserved seats, but when we got there there were Turks in them who wouldn’t move. At the station we had somehow attracted a too-friendly man with part of his right index finger missing who had insisted on helping us find a café to wait in and then to buy feta for the trip; now he volunteered to help us bribe the conductor for seats. But the train began to move and the man jumped off with our bribe ($3). We wandered dejectedly through the train, and stumbled on a completely empty sleeping compartment, which turned out to have been reserved by a Hungarian travel club, who were prepared to let it to us, with three meals included, for $35. We accepted. The food was amazing, Hungarian, served on real china to us and two Austrians (next compartment, same story) by a fat and hairy Hungarian in a black bikini bathing suit, hard to see on account of his belly. It was very hot – a heat wave was on that had been killing people – and all the Hungarian men were wearing black binikis. They would pile out at every station and douse themselves with water, fill bottles & pile back in. The trip ended up taking 36 hours, so we were glad of the berths and the food. In Istanbul: Hagia Sophia, the ferry, the Galata bridge, Topkapi and the zoo outside with goats and chickens and loud tinned music, the Grand and Egyptian Bazaars, the Turkish bath with marble walls and an old guy who wiggled his thing at me, tea and nargiles, and the bottle of Johnnie Walker we were surprised but happy to find.

Two summers later (1989), we travelled again, this time with Michael Idema. We arranged to meet in a hotel in Van, in Turkish Armenia, following your attempt to climb Mount Ararat, which turned out to be a military zone. We made our way east to Cappadocia and then southwest from there, mostly by very long bus rides: Van, Tatvan, Diyarbakir, Malatya, Avanos, Adana, Iskenderun, Antakya; after which they peeled off to Aleppo while I flew north to Athens to deal with the end of a failing relationship.
Highlights: the Rock of Van, tea with Kurds nearby:
the tingel-tangel in Malatya (this isn't it, we didn't take pictures);
the hostel in Avanos (“Not today possible; maybe tomorrow possible”):
the caverns of Cappadocia (“Laat mij eruit!”):
Public Enemy in Adana;
seeing the Tigris; shot(above):
reverse shot:

I was teased mercilessly for always insisting on buying water before the bus trips; on the way to Syria without me, you finally saw my point.
When that relationship finally died in Greece, I crashed on your floor in the NZ Voorburgwal for a few months to sort myself out. I had some trouble watching enough football and drinking enough beer to be sociable, but I did my best. A typical scene (with Ton Maanicus on the left):Eventually, the Berlin Wall came down, and I decided to go to graduate school, leaving Europe but returning every so often to say hello. Spent 1996-97 in Berlin with Silvia, where you visited us in the spring of ’97, at a point when her pregnancy with Jacob was becoming apparent:
Thus began the next phase of our lives: wives and kids (not necessarily in that order). You and Henk had showed up in NYC for my wedding in 1995; I flew to Amsterdam for yours. When Jacob was born, you and Anneke caught the first jet from Schiphol to visit us in NYC. We managed to swing by Europe every few years for a while, even taking a short vacation together, en famille, to Zeeland:You met me once on a research trip to London (2004), where we hooked up with Ben Herman:on my next trip to London, I spent a weekend in Amstelveen, where we saw Jon:And then you moved off to Singapore, which made it harder to visit, the dollar plummeted against the euro, and my nose got stuck a bit tighter to the grindstone. I’d like to think, though, that our travelling days aren’t over. We still haven’t done that Mare Nostrum tour...

Happy Birthday!

Peter
New York / Boston

donderdag 16 augustus 2007

Van Hetty en Jeroen

Ewout als quizmaster
Voor ons was het tripje naar Sibu met jullie een heerlijke afsluiting van onze vakantie. De G&T's op het strand, kokosnoten openen en de moppen en verhalen... maar vooral de triviantsessie springt er echt uit! Ewout haalde een boekje tevoorschijn met daarin allemaal vragen, speciaal geselecteerd voor het meisjes- en jongensteam. Geen flauwe sportvragen, nee, het waren goed doordachte vragen, gevarieerd en voor iedereen zelfs ook nog een vakinhoudelijke vraag. De regels waren duidelijk: geen discussie! Bij oprechte twijfel zou het antwoord thuis worden uitgezocht (uiteraard staan er nog een paar antwoorden open...). We stonden versteld van de grondige voorbereiding en de aandacht die Ewout had besteed aan het bedenken van de vragen en antwoorden. De printer was kapot, dus Ewout had alles opgeschreven in zijn 'grote quizmasters boek'. De rol van quizmaster paste hem trouwens uitstekend. Hij was streng doch rechtvaardig, deed het vol verve en vooral met heel veel charme en vrolijkheid. Veel gelachen en lol gehad. Wij vinden het heel bijzonder dat iemand tussen de bedrijven door de tijd neemt om zoiets leuks voor te bereiden en zo geweldig uit te voeren!

Liefs en groet,
Hetty & Jeroen (en Merel)
Amsterdam

geheel onbevooroordeeld naschrift van de redactie:
In tegenstelling tot wat de vraag deed vermoeden, is de cycloop niet reislustig. Bovendien is de meest bekende mythologische aanvaring met een cycloop die van Odysseus (hoewel Sinbad hem op zijn zevende reis ook schijnt te overwinnen).

woensdag 15 augustus 2007

Van Paul Bruggink

Ongelooflijke wegloper,
Op verzoek van jouw eega schrijf ik een stukje over mijn ervaringen met jou uit de afgelopen 20 jaar....
Toen ik er langer over nadacht, en ik heb heel lang nagedacht, kwam ik tot de volgende top drie van hoogtepunten – en daarna ook maar meteen de dieptepunten.

Hoogtepunten:

1. Boswandeling Amsterdam
In mijn paapse goedheid, heb ik jou in het jaar 1990 voorgedragen als ab-actis van de ASRV. Zoals gebruikelijk werd deze overdracht ingeleid met een fraaie boswandeling door de Amsterdamse binnenstad.Veel hoogtepunten op deze avond, maar het mooiste was toch een rugbypartijtje sevens in de Leidsestraat, om een uur of 9 's avonds. Verbaasde Italiaanse touristen, die ademloos toekeken naar de atletische vaardigheden van het zevental. E. Binsbergen besloot de avond met een fraaie tackle op avunculus Kotkamp, die eindigde in de etalage van Maison de Bonneterie. Alarm af; en ik heb tweede rij’ers nog nooit zo hard zien rennen ....

2. Keukenprins
Het draadjesvlees, de polenta en de coq au vin zijn onovertroffen. ..... Wanneer kom je thuis?

3. Kopstoot avunculus Pieksma
Het was begin december 1990 in de kelder van een koffieshop aan het Rokin, alwaar de ledenvergadering van de asrv plaatsvond. Ascrum had zojuist de training op Geuzenveld afgesloten en alle leden hadden zich verzameld voor de ledenvergadering. Ewout had een klopje op zijn lip gekregen en had in het ziekenhuis een viertal hechtingen ontvangen. Het was zo koud in de kelder, dat de ijspegels aan het plafond hingen, en het noodzakelijk was om een bierhandschoen te dragen. Onder de strakke leiding van mijnheer de praeses werd de vergadering geopend, en medegedeeld dat de goedheiligman eventueel zou langs komen. En jawel: daar klonk een luid gestommel, en de goedheiligman kwam van de trap strompelen.
Sinterklaas kapoentje werd gezongen, en de Sint trad gestaag binnen. Dat ging niet snel genoeg naar de zin van Ewout. Hij besloot de oude man even te helpen en deed een greep naar de staf.
Daar was Sint Pieksma niet van gediend en met een rechtse hoek klopte hij de vier hechtingen van zijn plaats. Na een tumultueuze vechtpartij, waarbij de oude man het onderspit moest delven, vertrok Ewout met een taxi naar de OLVG.... Maar Ewout is Ewout en om drie uur ‘s nacht keerde hij terug in de ledenvergadering, om, tot grote hilariteit van de leden, met een dikke lip en een verdoofde tongval zijn verslag te doen over de aankomende trip naar Ierland.

Dieptepunten
1. Wouter Bos
Salonsocialisme, dat is de term die van toepassing is op jouw politieke idealen, met een hoog Wouter Bosgehalte. Werken voor een company waarvan in het logo nog net geen hyena staat, verhuizen naar Singapore (het toonbeeld van kapitalistisch succes in Azië... waar de inheemse populatie wordt uitgebuit voor een knaak en een rol drop). Weten ze bij de Wiarda Beckman stichting al van je illegale onderverhuurpraktijken van sociale huurwoningen in Amsterdam?
Of van je illegale schoonmaakster? Laat staan jouw denkbeelden over een Joodse staat en jouw sympathieën voor de USA.
Ewout, mijn jongen. Hou de eer aan je zelf. Straks zit je in de gemeenteraad van Oudekerk en dien je een kroketmotie in, en dan komt al je verleden naar boven.


2. Boxershort
Ik heb Ewout ontmoet op de training van de ASRV ascrum waar Ewout zo ongeveer op hetzelfde moment lid werd als ik. Het viel mij onmiddellijk op, dat deze Zaanse windmolen geschikt was als tweede rij’er. Moet wel eerlijkheidshalve zeggen dat ik dacht: “wat is dit nou voor een watje, met zijn opleiding aan de witte lelie?”. Het grootste dieptepunt was toch wel het douchen. Bij het uittrekken van zijn super strakke levi's designer jeans verscheen een strakke zwart leren touwslip....

3. Stena travel
Ewout was na 2 bestuursjaren ASRV nog steeds hongerig zijn organisatietalent ten toon te spreiden. Hij besloot een trip te organiseren naar Engeland, maar helaas: de belangstelling van de leden was niet bijster groot. En dus was Ewout gedwongen om de boeking bij Stenau liners te annuleren. Zie hier hoe kordaat E. Binsbergen ook dit probleem tackelde.

Maar...
Het absolute dieptepunt in je leven was voor mij toch je besluit om te vertrekken naar Singapore. Wat mis je de vrijdag-avond-drankjes-doen in Amsterdam. De kansloze rugbypartijen op modderige veldjes in IJmuiden tegen Engelse metaalarbeiders, de bierhandschoen langs de lijn, de buitenlandse rugbytripjes, de uitnodiging van een braziliaanse sinaasappelmagnaat voor de Six Nations, de gezamelijke familieborrels, etentjes en vakanties.Ik in ieder geval wel; dus ga maar vast pakken, kom je binnenkort ophalen....

Paul Bruggink,
(en natuurlijk Elleke, Finn en Boet)
Amsterdam

Van Ingrid en Edzard

Lieve Ewout,
Helaas was dit de enige (price) foto die wij van je hebben gemaakt in het afgelopen decennium. Jij laat je niet makkelijk vastleggen en dat begrijpen we heel goed. De prachtige kwaliteit van deze foto komt door Nokia.
Wij hopen stiekem dat je je 50e weer in Nederland viert en dat er tussentijds veel gelegenheden zullen zijn je op de gevoelige plaat te krijgen.
Natuurlijk weten we dat als je jullie weer kort in Nederland zijn dat wij op de must-visit-shortlist staan !?
Gefeliciteerd met je 40e en heel veel plezier tezamen met je mooie gezin op 18/8 . Troost je met de gedachte dat Edzard twee dagen eerder zelfs 41 is geworden.

Veel liefs,
Ingrid, Edzard, Veerle, Koen, Quinten en Sophie van Citters
Bloemendaal

Van Lies en Ernst


Lieve Ewout,
Eigenlijk was ik op zoek naar Yeti bar- of andere après ski-foto's.
Of van een pipse Ewout na een afdaling van een iets te stijl couloirtje (dankjewel Ernst!).
Helaas heb ik niets kunnen vinden. Foto's zijn er niet van. Die herinneringen staan echter scherp op mijn harde schijf. Helaas wat lastig downloaden.
Gelukkig spreekt deze wasbeer boekdelen.
Hartelijk gefeliciteerd!!!!!!

Lies & Ernst
Amsterdam

Van Paul en Godelieve

Beste Ewout,

Het eerste wat bij ons opkomt als we aan jou denken, is natuurlijk het voeren van prachtige discussies, liefst over wereldpolitiek, geschiedenis of economie. En vooral ook over het kleine, maar (naar de ervaring leert) grote emoties oproepende eilandje Curacao.

Een mooie avond: BBQ aan, biertje erbij en vol vuur (ja!), lekker genuanceerd (nou ja !) en met luid volume (nou jaaaaa !) praten over veel te moeilijke onderwerpen. Zeker gezien het tijdstip en alcoholpromillage.
Mogen er nog vele van deze discussies volgen!
Van harte gefeliciteerd met je 40e verjaardag!

Paul en Godelieve
Singapore

dinsdag 14 augustus 2007

Van Bas van Berkestijn

Ewout!
Denk met plezier terug aan de eerste periode van de Nieuwezijds-tijd! Ik kwam daar wonen in een tijd dat Rosendaal (het Brabantse aftreksel, heb ik het hier over) heerste in huis. Dat werd later Velp natuurlijk ;-). Ik zat er als een soort tijdelijke oplossing voor het feit dat Ton Maanicus zeven maanden lang de reisleider aan het uithangen was in de VS.
Ik kwam daar te wonen met Hoefie (Robert “ik studeer me een ongeluk, maar haalde weer een 3” Hoefkens (wel afgestudeerd uiteindelijk:-) ). Via deze rustige drinkebroeder werd ik ook voorgesteld aan de rest, om mijn ‘losgeslagen periode’ verder in dat huis vorm te mogen geven. Met Hoefie had ik een goeie band, wie niet… Hoefie is een moordgozer…
Ik heb, naast dit huis, ook een mooi baantje als terraskelner op ’t Leidscheplein aan hem te danken (wat later overigens een eigen leven ging leiden). Hij is de goedheid zelve, maar je zag ‘m eigenlijk weinig. Voornamelijk omdat hij hard studeerde en wèl een normaal ritme had! Wat me verder is bijgebleven van de Hoef is dat hij in staat was een Camel in één trek op te zuigen. Dat was wat.

Verder was daar Mark van Zundert… Hij werkte bij een bank. En viel daarmee geheel buiten mijn belevingswereld. Hij kon lekker koken en ik kon ’t op zich aardig met ‘m vinden, maar buiten de wandelingetjes naar de AH is me van Mark weinig bijgebleven.

En er was Ewout! En dat was direct leuk! Ewout was ook student! Ewout zat ook wel ‘ns op de bank aan z’n zak te krabben…. En Ewout was dol op lachen, de kroeg… en reizen. Mede door hem heeft dat virus mij ook gegrepen! Afijn, met Ewout was er snel een prettige klik. We raakten bevriend en we bleken echte hardnekkige Nieuwezijdsdieren. We hebben er samen een flinke periode gewoond en in binnen- en buitenland schitterende hoogtepunten beleefd!
Ewout was ook lekker breed geïnteresseerd en politiek geëngageerd. Heb gewoonweg veel van ‘m geleerd. Mocht graag van gedachten wisselen over dat soort dingen. Had zelf ook van jongs af aan een grote belangstelling voor geschiedenis, maar hoe Ewout allerlei grote gebeurtenissen in Jip-en-Janneke-taal kon ontleden en terug kon brengen tot een simpele kern, was echt een genot om naar te luisteren….

Ewout fietste me op een gegeven moment naar binnen als een soort junior-reisleider tijdens een ‘avontuurlijke trip door Oost-Turkije’ toen hij daar als reisleider zat voor Djoser. Zwaar illegaal natuurlijk. Was echt een schitterende reis en laafde me met plezier aan alle weetjes, feitjes en mooie verhalen, die E-Forrest (E-Forrest Binsmountains was de aanspreektitel in het buitenlandse) inmiddels in zijn periode had vergaard. En dat ging echt niet alleen over welke Mehmet waar binnenviel, maar ook over waar Theo Laseroms z’n Ekmek en Balik naar binnen zat te werken tijdens zijn trainerschap bij Trabzonspor. Ik kan de route nog zo uit m’n hoofd opdreunen: Malatya, Amasia, Trabzon, en toen weer naar beneden, via Artvin en Kars (midden in het oorlogsgebied met de PKK) tot in het zeer gelovige Erzerum. Alwaar we in geblindeerde, vrouwloze dranklokalen een diarree aan halve liters Efes wegwerkten voor een bedrag waar je in Nederland blij mag zijn met een viltje. Om vervolgens kotsend uit het raam van het hotel te hangen en de ochtendgebeden, die klonken vanaf de vele minaretten in de stad te voorzien van een begeleidende symphonie van dierlijke kreten en protesterende ingewanden…
Natuurlijk vond ik het weer nodig om aan te haken bij een schone Turkse, Mehtap, bij wie ik ook nog enkele dagen heb gebivakkeerd in Ankara… In die tijd was ik als vrijgevochten vrijgezel een gewillig slachtoffer en Ewout volgde dat soort avonturen met plezier en kon altijd smakelijk lachen als we ’s ochtends met een kop koffie in de algemene ruimte de vorige avond behandelden. Zelf was Ewout meer van de relaties en ik kan me hardroeiende, theedrinkende, Jetten herinneren, maar ook buitenlandse pogingen met zeer gelovige July’s (Presbyterian, als ik me goed herinner), een Noorse en af en toe kwam er ook wel ‘ns op vage tijden een Sonja langs, die inmiddels heeft bewezen dat reisleider zijn geen sinecure is… De grote, ware liefde kon niet uitblijven en daar was Ditte!!

Ook de trip naar New York met ASCRUM was een schitterend hoogtepunt. Qua Rugby was er voor mij weinig aan, aangezien ik mijn knieband scheurde tijdens mijn eerste wedstrijd. Maar kon me daardoor wel geheel richten op de andere leuke dingen, die bij zo’n trip horen: Veel drank! Via de YMCA en Patrick Swayze’s Westpoint naar allerlei universiteiten inclusief de vele, gastvrije micro-brewery’s. Zo kan ik me nog een mooi moment herinneren in zo’n College Brewery met Kotkamp, die terugkwam van het toilet en mij zag zoenen met één of ander scharminkel en uit speelse wraak mijn krukken volledig uit mekaar schroefde.
Sowieso hebben we daar extreem veel gelachen en na de trip zijn Ewout, Mesu en ik nog blijven hangen in Manhattan in een – voor ons veel te sjiek – appartement van de ouders van Peter Schwartz (van wie ik hoop dat het goed met hem gaat). Het echte werk was dat, met een conciërge in uniform en het adres op z’n pet en mouwen gespeld, die keurig de lift bediende om ons letterlijk in het appartement af te zetten. De musea die we hebben bezocht waren een feest en vooral Mesu kon grappig zijn, omdat hij de alle antiquiteiten zoals opgebaarde farao’s en zeldzame meesters letterlijk op waarde wilde schatten. Alles was dan ook duur, was steevast zijn conclusie. Mooi en letterlijk hoogtepunt was het uitzicht vanaf de Twin Towers, die wij toch maar even meepikten, niet wetende dat wij die zouden overleven.

Ook maakten we snode plannen voor een Mare Nostrum tour in een camper… wie weet kunnen we die ooit nog doen.

Afijn, er zijn nog vele mooie anekdotes over die tijd, ook enkele die het daglicht nauwelijks kunnen verdragen, maar dat hoort bij een gezonde, complete studententijd, waarvan Ewout voor mij een wezenlijk onderdeel was. Kijk graag terug op die jaren en ben dankbaar voor de vriendschap en de vele mooie avonturen die we hebben beleefd. Dus, Ewout… veel dank en een zeer prettige veertigste verjaardag en wens je oprecht nog vele gelukkige jaren!! Ben tegenwoordig een druk baasje (zit nu met weemoed terug te denken aan die jaren dat ik een week kon doen over het plakken van een band om vervolgens te besluiten de fiets dan toch maar naar Lilliput te brengen) en geef mezelf veel te weinig vakantie, maar beloof hierbij plechtig dat ik jou en je gezin lastig kom vallen bij je nieuwe thuis!

Geniet van je verjaardag, vriend!

Bas
Amsterdam