Van Joost van Caam

Hoi Ewout,

Volgens mij was je een jaar of 29 toen we elkaar leerden kennen. Je kwam werken in het Joc! Een paar weken na je start zijn we op een vrijdagmiddag een biertje gaan drinken bij de Pacific. Onder het genot van rijkelijk vloeiend bier deelden we elkaars levensverhalen en dat was de start van onze vriendschap. Deze avond eindigde met een voor mij althans iets te lange wandeling, met een ietwat beschonken kop, van het Westerpark naar de Rijnstraat. Jij mocht al op de Kanaalstraat afhaken. Samengewerkt in het Joc en het Lloyd en door 9/11 ook nog even op de Lauriergracht...maar het bloed kroop waar het niet gaan kon en je verkoos opnieuw het avontuur in de zakelijke wereld boven een stoffig bureautje als geschiedenisdocent of "heropvoeder".

Wanneer je samenwerkt en dagelijks de moeilijkste jeugd van de stad voor je kiezen krijgt is het belangrijk om open, eerlijk en met de nodige humor in het leven te staan. Die eerste twee karaktertrekken waren op deze corrupte katholiek uit Brabant minder van toepassing maar op jou zeker wel.
Je was grondlegger van het slachtfeest voor de jongens in het Joc; een traditie die ik dankbaar van je overnam, en waar nog steeds over gesproken wordt. Ik kom tegenwoordig weer regelmatig in het justitiewereldje en was recent op bezoek bij de Meren (tbs-kliniek). Tot mijn verbazing werd ik in de wachtruimte bij mijn naam aangesproken door een Marokkaan van een jaar of 23. Hij had in het Joc gezeten en was mij klaarblijkelijk niet vergeten. Toen we met elkaar aan de praat raakten,voor zover je een goed gesprek kunt voeren met een schizofreen, vroeg hij naar jou want jij had ooit met hem en twee andere gasten het slachtfeest gevierd in lokaal onderwijs1. Dat zou hij nooit meer vergeten en dat is best knap voor iemand bij wie de geest zulke rare wegen bewandelt. Hij kwam net terug van begeleid verlof en sprak enthousiast over deze beperkte mate van vrijheid. Hij was sinds het Joc nog geen dag vrij geweest, was aan de hard drugs geraakt (dat kan dus gemakkelijk achter de deuren),en sinds een paar maanden mag hij twee keer per week een paar uurtjes begeleid naar buiten! Zo zie je maar dat wij HEEL dankbaar werk verricht hebben. Hij heeft in ieder geval geleerd met weinig tevreden te zijn! Dat zal vast wel door jouw slachtfeestje komen...... Hij heette Mustapha, geloof ik, en je moest de hartelijke groeten hebben. Hij is nu een vroom moslim met de diagnose schizofrenie.....

Dat je avontuurlijk was aangelegd was mij al duidelijk geworden op die avond bij de Pacific; de reizen die je gemaakt had, je werk als reisleider, kroegbaas en je carriere bij Altra (PPI-Joc, Lloyd, c/ow) waren daar het bewijs van. Toen je me vertelde dat ze bij Amex iemand zochten voor het verre oosten wist ik al dat je geïnteresseerd was, maar dat je uiteindelijk ook de stap gemaakt hebt is bewonderingswaardig! Voor het hele gezin! maar het zit waarschijnlijk ook bij de kleintjes in de genen....Toch hoop ik dat je reislust je ook weer terug naar Nederland brengt voor een nieuw avontuur in dit natte landje want ik mis onze kroegavondjes!

Gefeliciteerd met je 40ste verjaardag!
liefs Joost
Amsterdam